In ons land groeit in de lokale politiek het debat over het gebruik van glas en plastic drankbekers tijdens festivals en evenementen. Er wordt gezocht naar mogelijkheden om het gebruik, schoonmaken en vervuiling op te lossen. De noodzaak om te verduurzamen is bovendien een extra impuls om naar passende oplossingen te zoeken. Al snel wordt gewezen naar de gemeentelijke overheden. Immers wanneer er sprake is van klimaatproblemen en de noodzaak om te verduurzamen dan vinden we dat als eerste de overheid – lees in dit geval de gemeente - aan zet is over de vraag wie betaalt de kosten. Immers elke oplossing kost geld en daar willen we persoonlijk niet voor opdraaien, merkwaardig! Waarom dan toch? De oplossing ligt voor de hand. Lees hieronder.
Wat is er aan de hand? Gebruik van glas is nog steeds de beste oplossing maar brengt veel kosten met zich mee, zoals breuk en schoonspoelen. Jaren geleden deed de plastic (wegwerp)beker haar entree in de festivals en evenementen. Je kon kiezen uit hard-plastic bekers en zachte wegwerpbekers, zowel recyclebaar of als wegwerp artikel. Aan deze beide oplossingen zijn kosten verbonden, logisch. Bovendien krijgen de gemeenten ongevraagd een veel extra afval te verwerken. Tal van gemeentebesturen overwegen maatregelen te nemen als een onderdeel van de vergunning, waaronder de gemeente ’s-Hertogenbosch.
De vraag is wie dat moet betalen? Wanneer we het principe van de vervuiler betaalt hanteert, kun je tot een verrassende oplossingen komen. Immers aan de basis van de productie en verkoopketen staat de brouwer/bottelaar. Via tal van wegen levert hij de drank aan de drankenhandel die het op haar beurt verkoopt via festivalhoreca aan de drinker, kortom tot hier een heldere gesloten keten. Interessant is te onderzoeken in welke fases van deze keten de grootste marges worden verdiend. In elk geval is duidelijk dat niemand verlies lijdt. De laatste in de keten, het festival of evenement, loopt het exploitatierisico.
Zonder een glas of beker is drank echter niet te verkopen. De brouwer, bottelaar of leverancier neemt voor een belangrijk deel haar verantwoordelijkheid door een inclusieve levering van de faciliteiten waarmee de dranken worden geschonken en verkocht. Deze faciliteiten worden doorgaans gratis ter beschikking gesteld. Het glas of de beker maakt deel uit van de – productie en verkoop – keten. Deze kosten horen dus in de keten te worden verwerkt waar de brouwer/bottelaar deel van uitmaakt.
In de prijsstelling worden alle productie en facilitaire kosten verwerkt in de prijs van een glas bier of fris. Maar hierin zijn kosten van glas of beker niet begrepen, vreemd want zonder glas of beker wordt het lastig om de dranken te kunnen nuttigen. Wat is dan eenvoudiger om de keten een fase te verlengen door de beker of het glas hierin te betrekken en de kosten van verwerking en schoonmaakkosten daarin te verdisconteren. Dus geen bijdrage van de overheid, dus geen glazen of bekers verkopen of verhuren, maar alle kosten van de keten verwerken in een glas of beker. Statiegeld op lege glazen en bekers is/blijft wenselijk omdat dit de teruggave van gebruikte bekers en glazen vereenvoudigt. Iets om over na te denken…….
Wim Claessen
Oud-directeur Theaterfestival Boulevard
Oud-directeur Festival Circolo
Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.
